Sociaal simulatiespel
Class of '09 is een sociale simulatie-game die volgt De 16-jarige Nicole, die haar laatste jaar van de middelbare school afmaakt. Echter, na een zwaar leven van rommelige scheidingen en verhuizingen van ouders, is ze een cynische, koude en stoere dame geworden. Op haar nieuwe school zal ze een chaotische puinhoop creëren in het leven van haar potentiële aanbidders.
Zoals visuele romans , Class of '09 heeft gameplay waarbij beslissingen worden genomen die van invloed zijn op het plot. Wat het echter onderscheidt, is dat zijn stem acteerde. Hoewel de productie meer op de audio was gericht, is de visuele weergave vrij eenvoudig.
Wat is Class of '09?
Class of '09 is een komedie die Nicole volgt tijdens haar laatste jaren op de middelbare school. Het verhaal zal echter niet de gebruikelijke middelbare schoolstijl hebben van het leven als student. In plaats daarvan zou ze zich een weg door het leven spotten, manipuleren, en maken totdat ze afstudeert, dat wil zeggen, als ze niet wordt uitgewezen of zelfmoord pleegt en een necrofiel wordt De droom van een pedofiel komt uit.
Het spel heeft niet echt een uitgebreid plot of doel. In plaats daarvan zullen spelers vier geïsoleerde routes en 15 verschillende eindes doorlopen. Het gaat ook niet om het nemen van de juiste beslissingen, maar om het kiezen van de grappigere opties. Dit kan vervelend voor je zijn als je meer van verhaalgerichte VN's houdt. De vele eindes maken echter de korte looptijd van elke route goed.
Zoals gezegd is de game met stemacteurs, waardoor het meer een audiodrama is dan eenvideogame. In plaats van de game te laten mixen met stemmen, muziek en geluidseffecten, wordt het grootste deel van de audio gemaakt van vooraf gemixte MP3's en WebM's. Helaas maakten de visuals plaats voor het audiofront. De kunststijl is meer aan de basiskant gecombineerd met een wazige fotoachtergrond, waardoor het goedkoop lijkt.
Is de game goed?
Over het algemeen biedt Class of '09 een ervaring die niet typisch is voor visuele romangames. Natuurlijk, de mechanica is vergelijkbaar, maar het is niet verhaalgericht. Bovendien is het meer een audiodrama dan een videogame. Het voldoet echter niet aan zijn beschrijving als een afwijzingssimulator. In werkelijkheid is afwijzing nooit de belangrijkste optie. Bovendien zorgen de ondermaatse beelden ervoor dat de hele game er goedkoop uitziet.
